મોંઘી ડોશી

     જ્યારે કોઈ વ્યક્તિ ઘરના મોભ સમા પિતા, પ્રેમનો પર્યાય એવી માતા કે વ્હાલના દરીયા સમ દીકરો - દીકરી કે પછી દાદાદાદી, બહેનભાઈ કે પ્રિયજનનો સાથ ગુમાવે છે ત્યારે એ વ્યક્તિ સાથે જોડાયેલી યાદો આપણને ખૂબ તડપાવે, સતાવે છે ને રોઈ રોઈને આપણને અધમૂવા કરી દે છે તેમ છતાંય એ યાદોથી પીછો છોડાવી નથી શકાતો. એવા સમયે આપણને એમ જ લાગે છે કે ઈશ્વરે આ યાદ જેવું કશું આપ્યું જ ન હોત તો સારું હતું કોઈ વિના જીવવું કે એમને ભૂલવા અતિશય અઘરું તો ન થઈ પડત. 

    પરંતું અમૂક સમય પછી જે યાદ ફરી ફરી ડંખ્યા કરતી એ જ જીવવા માટેનું બળ બની જાય છે. આમ પણ કોઈ વ્યક્તિ ગમે તેટલી વ્હાલી હોય પણ કાયમ સાથ નિભાવી નથી શકતી. પરંતું એ વ્યક્તિ સાથે માણેલી પ્રત્યેક પળની યાદો એ વ્યક્તિ સાથે હોવાનો અહેસાસ આપે છે, એ વ્યક્તિએ આપેલ શીખ આપણને જીવનનો પંથ કાપવા ઉપકારક થઈ પડે છે. આમ જે યાદો વેદનાસભર લાગતી હતી એ જ યાદો જીવન જીવવા માટે ઉપકારક થઈ પડે છે. 

    આપણે સારી યાદોને કાયમ સંઘરી રાખવા ને અણગમતી યાદોને ભૂલી જવા ઈચ્છતા હોઈએ છીએ પરંતું અણગમતી યાદોનું વારંવારનું સ્મરણ જ આપણને પીડા આપે છે એ વાત જ આપણે ભૂલી જઈએ છીએ.

ન ગમતી યાદોને ભૂલવા પ્રયત્નો કરવાની જરૂર નથી પરંતું એ અણગમતી વ્યક્તિ, ઘટના, પરિસ્થિતિમાં કોઈનો વાંક શોધવાને બદલે એમાંથી આપણે શું શીખવા જેવું છે જેથી આગળ એવી ઘટનાઓ ટાળી શકાય કે ફરી એવી અણગમતી પરિસ્થિતિ આવી ચડે તો જૂના અનુભવોને કારણે એમાંથી બહાર નીકળવાનો રસ્તો ઝટ ખોળી શકાય એટલું જો આપણે સમજતા થઈ જશું તો જે યાદો અણગમતી લાગતી હતી એ યાદો પણ આપણા જીવનને આગળ ધપાવવા જરૂરી ઇંધણરૂપ બની શકે.

(વનમાળી ઠાકોર)

click for Download Sanskrit ebook